Den
Dos,
Wie
was die persoon? Ik heb Jorge mogen ontmoeten in Opleidingscentrum Nr
3 Turnhout - Kazerne Blairon. Na
de opleiding zijn we samen vertrokken naar Soest. We
waren toch zo'n bleukes toen we aankwamen “in het Negende linie”.Maar
zeer snel voelden we ons thuis daar.
Het
was ne speciale kerel die zichzelf soms in een rare positie kon
brengen.
Die
je ook soms op de spits kon drijven. Maar dan 5 minuten later was je
weer aan het lachen, want je kon niet kwaad op Jorge blijven. Hij
hield van het leven, de vrouwen en later zou hij zelf 3 dochters
hebben.
Tot
in 1981 oktober heb ik zelf een zwaar ongeval gehad en verdween uit
het zicht van de ene op de andere dag. Het zou tot 2014 duren dat ik
hem terug vond op Facebook.
Vanaf
toen hebben we lange en korte conversaties gehad.
Hier
een paar van zijn woorden; “Ivar” is Den Dos:
Ivar,
- daar
zijn ikke dikwijls naar de stad geweest om ne pintje te drinken
- ja
vroeger kost ge me mij een keer in den kroeg komen, nadien mocht ikke
ni meer binnen komen.
-
ben
ne boek over mijn leven beginnen te schrijven en ook nog ondeugende
gedichten
-
ikke
ben ook al verschillende keren naar het feestje van den 9e geweest,
ze hebben
me daar gezegd dat ikke ook geen veranderd ben.
-
Later
hebben we een klein samenkomst georganiseerd Mechelen en daar hebben we
elkander ne omhelzing gegeven en de tranen stonden in zijn ogen wo blij
was ie.
Sinds
hebben we altijd contact gehouden. Tot ik het droevige nieuw las dat
ie na 3 maand vechtenzijn laatste gevecht verloren heeft.
Dos
“Ivar” het gaat je goed daarboven in het “Walhalla”
Ik
ga je missen.
Jan
Boonen
Hallo
DOS spijtig dat ge niet meer bij ons zijt, ge waart een goede soldaat
en makker , hebben meerdere oefeningen samen gedaan en uw inzet was
meer dan voorbeeldig .het ga u goed hierboven. Had u altijd graag als
TKJ gehad .
Axel
Bourry
Met
erge verslagenheid hebben we het overlijden vernomen van onze
goedlachse vriend Jorge, of zoals we hem allen beter kennen als: "Den
Dos". Dos is in de tijd dat ik in Het Negende heb gediend, een
goede vriend geweest. Nooit verlegen om een grap uit te halen, bijna
elke dag met een goed humeur, ook al zaten we in de regen en in de
sleur. En zijn lach stak iedereen aan. Ik heb hem te Bergen-Höhne
ooit een Milanmissile zien afvuren waarvan iedereen dacht dat het
veldverlating zou zijn geweest. Ik denk dat het majoor Van Elsen
was die zo waarlijk bijna ontplofte toen hij riep: "Dos...".
En Dos draaide, heel op zijn gemak, de missile op het doel. Lachend,
kwam hij terug in de veiligheidszone en zei: "Het was er toch op
hé mannen?". Zo was Jorge, een goedlachse collega, iemand die
je onmogelijk buiten jouw vriendenkring kon rekenen "Dos",
jouw dag is nu gekomen, ik weet zeker dat waar je ook bent, dat goed
humeur en jouw aanstekelijke lach, ons blijvend met elkaar zullen
verbinden. Vaarwel "Dos" en bedankt voor de fijne momenten
en vooral voor jouw vriendschap.
Kris
Kesteloot
Aansluitend
kan ik niet anders dan zeggen dat den“Dos”
bijna
de mascotte van het Negende was waar men nooit echt kwaad kon op zijn
ook al kleurde hij regelmatig buiten de lijntjes!
Romain
|
